Al twee jaar twijfelde ik of ik de sprong zou wagen. Ik had volledig digitaal illustreren al meerdere malen uitgeprobeerd op conferenties en in winkels, maar ik durfde de beslissing vooralsnog niet te nemen. Ik ben erg gesteld op mijn comfort zone en jezelf een nieuwe manier van werken aanleren kan overweldigend zijn. Tel daarbij de relatief hoge kosten voor de aanschaf van nieuwe apparatuur én de angst dat je die dure apparatuur uiteindelijk niet zal gebruiken bij op en voor je het weet ben je twee jaar verder.
I’ve been having the urge to start exploring the world of digital illustration for two years now, but until recently I haven’t had the guts to take the plunge. There was always a reason not to: the equipment is expensive and I liked my comfort zone too much. But recently I decided it was time, and so I made the plunge, purchased all necessary equipment and went for it!
Maar ik vond het toch tijd worden. Om mezelf een beetje opnieuw uit te vinden, te groeien in mijn eigen (of misschien wel een andere) stijl. Dus ik smeet wat geld over de balk, kocht een iPad, Apple Pencil en de app Procreate en ik ging aan de slag.
En er ging een wereld voor mij open. Er is in mijn creatief werkproces één ‘probleem’ waar ik tegenaan blijf lopen; mijn potloodschetsen hebben ‘iets’ (een bepaalde charme) die ik verlies zodra ik ze omzet naar de uitgewerkte versie van mijn illustraties. Het feit dat ik nu zelfs deze schetsen digitaal maak, zorgt ervoor dat ik ze zichtbaar kan laten onder de uitgewerkte illustraties. Dat is wat mij betreft een wereld van verschil.
Turns out there is a whole new world out there! Sketching digitally gives me the opportunity to have them still slightly visible underneath the final drawing, which gives the final illustrations a sort of quirkiness I tended to lose when transforming my sketches into finished illustrations.
Daarbij komt dat je bij digitaal illustreren heel makkelijk dingen ongedaan kunt maken en weer terug kunt toveren als je je bedacht hebt. Hoezeer ik analoge technieken als gouache en aquarel ook bewonder, ik vind ze zelf enorm intimiderend om mee te werken: maak één foutje en je kunt helemaal opnieuw beginnen. De digitale vorm van deze technieken biedt mij dus een heel fijne en laagdrempelige (doei, faalangst!) manier om hiermee te experimenteren.
Another upside on working digitally is that you don’t have to be afraid to mess up delicate techniques like gouache or watercolours. That’s what the ‘double tap’ (undo function) is for and it is simply amazing. It really lowers the bar for me to start experimenting with this kind of techniques, as I’m usually just too afraid to mess it up.
En dus tekende ik op deze manier een aantal karakters, die je hier al verspreid door het artikel heen hebt gezien. Ze zijn nog lang niet perfect, maar wel onderdeel van de zoektocht naar mijn ‘2.0 stijl’. Ik kan niet wachten op deze manier kaarten en prints te maken en ook deze illustraties te gaan fotograferen. Want de combinatie illustraties en fotografie zal ik nooit meer loslaten, denk ik.
I started trying things by just drawing some characters (it’s what I love most), and I’m very happy with the outcomes. I still have a lot to explore, but I’m excited about dicovering what my ‘new’ style can be like!
