Column: Over dingen die eng zijn // Recap: On scary things

RecapAangezien we deze week toch in Halloween-sferen verkeren op deze blog, besloot ik mij column van deze maand te wijden aan enge dingen. Want jongens, wat zijn er een hoop dingen eng in mijn leven. Hoewel het voor de buitenwereld weleens lijkt alsof ik alles prima voor elkaar heb, is dat dus lang niet altijd het geval (verrassing!). Want mijn leven (en ik denk dat van elke ondernemer) is nog weleens wat turbulent. En aangezien ik een natuurtalent ben in het ‘me zorgen maken’ over dingen is dat ondernemers-leven van mij niet altijd even goed voor mijn stress-niveau. Dus laat ik eens open kaart met jullie spelen over mijn angsten.

Since we’re in the Halloween-mood on the blog this week, I thought this month’s recap ought to be about scary things. Because boy oh boy, have I got some scary things going on in my life. Although it might seem like I’ve got everything figured out, it’s not always like that. Because my life (and maybe that of every entrepreneur) is rather turbulent. And since I’m a natural at worrying: this entrepreneur’s life is not always good for my stress-level. So let me be plain with you about some of my fears.

Geld.
Ik heb dus best wel een hekel aan geld. Ik denk er niet graag aan, ik praat er niet graag over en ik vraag er al helemaal niet graag om. Wanneer ik met een nieuw project begin is de geldkwestie altijd een domper op de feestvreugde. Het is een soort noodzakelijk kwaad. Natuurlijk wil ik geld verdienen met wat ik het liefste doe, maar het is moeilijk om een prijskaartje aan je eigen werk te hangen aangezien je vaak bevooroordeeld bent over je eigen kwaliteiten. Ik in ieder geval wel. De juiste prijs aan een project hangen kan echt heel lastig en eng zijn.
Afgezien van bovenstaande kwestie is geld in mijn leven ook eng omdat het niet in nette, regelmatige hoeveelheden binnenkomt. De ene maand heb ik ruim voldoende, de andere maand heb ik niks. En hoewel ik best prima met geld kan omgaan word ik altijd onzeker als er gedurende een wat langere periode niet zoveel binnenkomt. De twijfel slaat toe en dan vraag ik me af of er überhaupt nog wel projecten komen.

Money.
I basically hate money. I don’t like thinking about it, I don’t like talking about it, I don’t like asking for it. Whenever a new project comes along, the money-question always puts a strain on the fun. It’s sort of a necessary evil. Of course I want to make money with what I do, but it’s hard to put a price tag on your own product, seeing as you’re often sort of prejudiced about your abilities. Setting the right price for a project can be a real struggle sometimes.
Aside from that, money is also scary because it does not come in regular amounts in my life. One month I have plenty, the other month I don’t have any at all. I’m glad I can manage money in an ‘okay-kind-of-way’, but I get nervous whenever I haven’t done any big projects over a longer period of time. Insecurity strikes and I start thinking: what if there won’t be any big projects from now on?

Cijfers.
Over onzekerheid gesproken. Een groot deel van mijn onzekerheid schuilt in cijfertjes. Geen geld-gerelateerde cijfers deze keer, maar social-media gerelateerde cijfers. Bezoekersaantallen, bloglovin’ volgers, facebook-likers, instagram volgers. Als ik zo nu en dan een tijdje niet zo lekker in mijn vel en/of werk zit kan ik geobsedeerd raken door deze getallen. Dat is ontzettend stom en dat weet ik. Maar ik kan er dan niets aan doen. Als ik volgers verlies nadat ik een bepaald blogartikel heb gepubliceerd begin ik te twijfelen aan de inhoud van mijn blog. Als ik een instagram-foto maak die geen illustratie bevat en ik daarna volgers kwijt ben dan twijfel ik aan mijn achter-de-schermen-materiaal.
Wanneer ik voldoende projecten omhanden heb (iets wat goed is voor mijn zelfvertrouwen) dan kunnen die cijfertjes me werkelijk niks schelen; immers wordt in mijn workflow bewezen dat mensen wel degelijk geïnteresseerd zijn in wat ik doe. Maar als ik even wat minder te doen heb (ja, dat gebeurt ook nog steeds hoor) dan ga ik me altijd afvragen waarom dat zo is. Ik zoek de oorzaak altijd bij mezelf, terwijl die daar misschien wel helemaal niet ligt.

Digits.
Speaking of insecurity. A lot of my insecurity lies in digits. Not money-related digits, but social-media digits. Bloglovin’ followers, facebook-likers, instagram followers. When times get tough inside myself and my studio (which is every once in a while), I can totally obsess over these digits. It’s a stupid thing to do, I know. But I can’t help myself. When I lose followers after posting a certain blog-article I start doubting myself and the content of my blog. If I post an instagram photo that doesn’t have an illustration in it and I lose a follower after that: I start doubting my behind-the-scenes-material. Whenever I’ve got plenty of projects going on, I simply don’t have the time to worry about these numbers and truthfully, then I really don’t care: I’ve got enough people who like and want my work. But whenever I don’t have a lot to do (which also happens sometimes) I start wondering why that is. And I try to find the cause within myself, even it’s not there.

Verwachtingen.
Nog al zo eentje waar ik alleen maar mezelf de schuld van kan geven. Want elk project dat ik begin (of dat nu voor mezelf of voor een opdrachtgever is) begint met de vraag of ik wel aan mijn eigen verwachtingen kan voldoen. Ik ben altijd bang dat ik datgene dat ik in mijn hoofd heb niet op papier krijg zoals ik dat wil. En hoe vaak ik het tegendeel ook aan mezelf bewijs: ik begin al mijn projecten met de angst dat het niet lukt. Dat ik ineens niet meer kan tekenen of gewoon geen leuke ideeën meer krijg.

Expectations.
Another one, with nobody to blame for except myself. Because every single project I do starts with fear of my own expectations. I’m always afraid that whatever’s in my head won’t appear on paper the way I want it to. And no matter how many times I prove to myself that it actually does: I always start a project with the fear that I lost my ability to draw, or to even think up a creative idea.

De toekomst.
Ik heb de beste voor het laatst bewaard. Want het engste aspect van mijn leven zou zomaar eens mijn toekomst kunnen zijn. Want mijn toekomst verandert constant. Mijn toekomst ziet er elke week, misschien wel elke dag, anders uit. Want elke beslissing die ik neem in mijn carrière of privé-leven heeft invloed op hoe die toekomst eruit ziet. Begrijp me niet verkeerd: in principe is dat bij iedereen zo en dat weet ik. Maar ik ben niet iedereen. Er is een significant verschil tussen een negen-tot-vijf-baan en ondernemer zijn. Door de keuze te maken om voor mezelf te werken heb ik andere dingen in mijn leven moeilijk gemaakt. Zoals het krijgen van een hypotheek. En soms zit ik vast in dilemma’s als: wil ik een fantastische woning (lees: hypotheek) om in te wonen en misschien in te werken (als ik mijn ondernemerschap niet hoef op te geven voor een hypotheek) of wil ik mijn leven blijven leven zoals ik dat nu doe zonder concessies te hoeven doen? En zonder hip huis dus. Kleine beslissingen hebben dagelijks effect op mijn toekomst, maar ze maken me ook heel erg bewust van het feit dat ik de controle heb over mijn leven. Ik sta hier aan het roer. Ik. En niemand anders.

En hoewel dat soms best een beetje eng is (want ik ben ook de enige verantwoordelijke als ik een verkeerde beslissing maak) is dit ook oprecht leuk en spannend. Want ik vraag me af (zonder iemand te willen beledigen) hoeveel mensen met een negen-tot-vijf-baan die controle over hun eigen leven voelen. Veel mensen vinden dat ze ‘vast’ zitten in hun baan, hun leven. Ze accepteren dat als ‘iets wat nu eenmaal zo is’ en veranderen er niets aan. Mijn leven mag dan turbulent zijn, maar dat maakt het ook heel interessant. Ik begin het nemen van risico’s steeds leuker te vinden in plaats van eng. Als ze maar niet te groot zijn. Want als ‘natuurtalent in zorgen maken’ ben ik nog altijd liever ten halve gekeerd dan ten hele gedwaald.
Nu dat ik mijn hart heb uitgestort ben ik heel benieuwd naar wat er eng is in jouw leven. Laat jouw angsten achter in de comments.

The future.
But I saved the best for last. Because the scariest thing in my life might be my future. And it’s scary because it constantly changes. My future looks different every single week, sometimes every single day. Because every decision I make in my life or my career affects the future. Don’t get me wrong, I know this is kind of the same in everyone’s life, however mine is not everyone’s life. There’s a difference between having the security of a nine-to-five job and being an entrepreneur. By making the choice to work for myself, I made it really hard to ever get a mortgage. And I sometimes find myself stuck in de dilemma of what I want more: a great place to live in (and work in, if I don’t have to give up working for myself in order to get a mortgage), or being able to live my life exactly how I want it, with doing hardly any concessions. And with no awesome house. Simple decisions affect my future every day, but they also make me very aware of how I am also very much in control of my own life.

And although my future might be scary, it’s very exciting too. Because I wonder how many people in their nine-to-five jobs (no offense here) feel like they’re actually in control of their life. I often get the idea that people feel ‘stuck’ in their jobs, their lives and they see it as something that’s ‘just the way it is’ and don’t bother changing it. Whereas my life is turbulent, but very much exciting at the same time. I’m starting to like taking risks, as long as they’re not too crazy. Because as a ‘natural-worrier’, I’m still better safe than sorry.

Now that I’ve spilled the beans I would like to know what’s scary about your life. Please leave your fears in the comments.
 

Ik was V.I.P. op Dutch Design Week // Dutch Design Week: Being a ‘V.I.P.’ guest

SintLucasHotel_0Ik moet nog een beetje wennen aan het feit dat ik V.I.P. genoemd word (zo belangrijk vind ik mezelf nou ook weer niet), maar afgelopen zaterdag was ik uitgenodigd voor een heel special Dutch Design Week evenement.
Studenten van mijn oude grafische opleiding SintLucas hadden in het kader van de Dutch Design Week een pop-up hotel gebouwd op Strijp-S in Eindhoven. Ik was uitgenodigd om anderhalf uur in deze speciale hotelkamer te verblijven. Een hotelkamer die gedurende de Dutch Design Week vier keer van thema veranderde (en geloof mij: dat moet een hoop werk geweest zijn).
Tijdens ons verblijf (natuurlijk nam ik ‘partner in crime’ Anneloes mee) was het thema van de kamer ‘kitsch’, iets wat perfect bij mij en Anneloes past. Dit is wat we allemaal hebben meegemaakt:

I’m still getting used to the idea of being called a V.I.P. (I don’t consider myself that important), but last saturday, I was invited to a rather special Dutch Design Week event.
Students of my old graphic design school ‘SintLucas‘ set up a pop-up hotel during the Dutch Design Week and I was invited to spend ninety minutes in this special hotel room that switched themes four times during the whole of the Dutch Design Week (and believe me, that must have been a lot of work!).
During our stay (of course I brought my ‘partner in crime’ Anneloes), the theme was ‘kitsch’, which suits us very well indeed. Here’s what we’ve experienced:

We werden hartelijk ontvangen door de studenten in de ‘kitsch kamer’. Alle aankleding en inrichting (ja, ook de vele verschillende behangetjes) waren gemaakt door studenten. Het zag er echt super mooi uit allemaal!
We were welcomed by the students in the ‘kitsch room’. All decorations (including these awesome wallpapers) were made by students. The room was awesome!

SintLucasHotel_1

 

Toen kregen we de opdracht om een kartonnen hertenkop in elkaar te zetten. Dit was nogal een puzzel, maar gelukkig had ik een ruimtelijk ontwerper (a.k.a. Anneloes) aan mijn zijde en samen hadden we de logica snel ontdekt.
Then we got the assignment to assemble a cardboard deer-head. This was quite the puzzle, but I was lucky enough to have a spatial designer (a.k.a. Anneloes) by my side and together we figured it out soon enough.

SintLucasHotel_2

 

Daarna was het etenstijd! We kregen een prima maaltijd met als klap op de vuurpijl een een echte kitsch cupcake als toetje.
After that, it was dinner time. We had a lovely meal with, as the cherry on top, total kitsch cupcakes for dessert.

SintLucasHotel_3

SintLucasHotel_11

 

Tijdens het eten werden we even alleen gelaten, zodat we de kamer goed op ons in konden laten werken. Toen we klaar waren met eten liepen we wat rond en maakten we wat foto’s.
During dinner, we were left alone for a little while, to get a good look around. When we were done eating, we walked around some and took some pictures.

SintLucasHotel_4

SintLucasHotel_5

SintLucasHotel_6

SintLucasHotel_7

SintLucasHotel_8

SintLucasHotel_9

SintLucasHotel_10

SintLucasHotel_12

 

En er moest natuurlijk even een selfie gemaakt worden!
And of course, we could not resist taking a selfie.

SintLucasHotel_13

Photoblog!

Photoblog_oct_0Hoewel ik jullie meer dan up to date heb gehouden over onze Amerika-roadtrip is er een heleboel gebeurd sindsdien. We zijn inmiddels weer een maand of twee terug en sindsdien is het bijna niets dan werk wat de klok slaat. Maar dat is niet erg want de afgelopen weken gebeuren er heel veel leuke dingen rondom mij en franje design! Hier zie je wat ik allemaal heb uitgespookt:

(Als je trouwens up to date gehouden wilt worden met foto’s buiten deze fotoblogs, volg me dan op instagram: @verabertens).

Although I’ve been keeping you more than up to date (photo-wise) of our US-roadtrip adventures, a lot has happened since. We’ve been back for about two months now and since then it’s been all work and very little play. But that’s okay, because a lot of great things have been happening these past weeks! Here’s what I’ve been up to:

(If you want to be kept updated with photo’s on a regular basis, be sure to follow me on instagram: @verabertens).

 

Ik bezocht een oude leerlooierij in mijn voormalige woonplaats, die momenteel wordt omgebouwd tot nieuwe woon- en werkplaats.
I visited an old tannery in my former hometown, which is now being transformed into cool work- and living spaces.

Photoblog_oct_1

 

Daar vond ik ook deze muur. Ooit wil ik ook zo’n muur in mijn huis.
I found this wall there. It would be awesome to have a wall like this in my home one day.

Photoblog_oct_2

 

Ik at wat ‘after roadtrip’ troostvoer.
I had some after-roadtrip comfort food.

Photoblog_oct_3

 

Ik had het heel druk met het voorbereiden van een workshop (die echt heel tof gaat worden!).
I was very busy preparing for an upcoming workshop (which will be awesome!).

Photoblog_oct_4

 

Ik ging naar het Snor-festival!
I attended the Snor-festival.

Photoblog_oct_5

 

En er is iets wat ik jullie nog niet verteld heb: ik deed mee aan een portfolio-speedcheck die werd georganiseerd door Studio 100% en een paar weken geleden kreeg ik te horen dat ik die check gewonnen heb! Dit houdt in dat ik een project ga doen voor Bloemenbureau Holland.
And here’s something I haven’t told you yet: I participated in a portfolio-speedcheck by the lovely ‘Studio 100%’ and I found out I won just a few weeks ago! This means I will be doing a project for the Dutch Flower Council.

Photoblog_oct_6

 

Ik betrapte deze gorilla in een fotohokje.
I caught this little gorilla in a photobooth.

Photoblog_oct_7

 

Ik breidde mijn productfamilie uit met broches.
I added some brooches to my product-family.

Photoblog_oct_8

 

Ik maakte wat nieuw promotie-materiaal voor mezelf.
And made myself some new promotional material.

Photoblog_oct_9

 

Ik had een kraam op het Seinfestijn in Haarlem.
I had a stall at the lovely Seinfestijn in Haarlem.

Photoblog_oct_10

Photoblog_oct_11

 

Ik trakteerde mezelf op een nieuwe gadget.
I treated myself to a new little gadget.

Photoblog_oct_12

 

Deze jongen was onderdeel van een project dat ik heel snel met jullie mag delen.
This little fella was part of a project that will be online very soon.

Photoblog_oct_13

 

Gelukkig was er ook een beetje tijd voor ontspanning: Ik was een dagje in de Efteling!
Luckily there was a little playtime too. I spent a day at the ‘Efteling’.

Photoblog_oct_14

 

En ik begon aan de kerstkaart van dit jaar, die over een tijdje verkrijgbaar zal zijn. Ik kan alvast zeggen dat hij erg bijzonder is!
And I started working on this year’s christmas card, which will be available for purchase in a little while.

Photoblog_oct_15

De Nostalgie ‘tag’ // The Nostalgia ‘Tag’

NostalgiaTag_0Een paar weken geleden nodigde Evelien (ook wel bekend als Miss Fotografille) me uit om de ‘Jeugdsentiment Tag’ in te vullen. Nou, als ik iets leuk vind dan is het wel blijven hangen in mijn jeugd en bedenken hoe tof alles toen was. Dus ga er eens lekker voor zitten, dan neem ik je mee naar mijn jeugd- en tienerobsessies!

A few weeks ago, the lovely Evelien (a.k.a. Miss Fotografille) invited me to fill in this nostalgia tag. Now if there’s one thing I like very much, it’s dwelling over my youth years and thinking of how everything was more awesome back then. So sit back and read about my kid and teenage obsessions!

Favoriete kinderfilm
Het noemen van mijn favoriete kinderfilm was waarschijnlijk de makkelijkste vraag van deze tag, want dat is zonder twijfel The Lion King. Ik denk dat dit de eerste film is die ik in de bioscoop heb gezien. Ik ging er heen met mijn vader en zus en we vonden de film zó leuk dat we het hele jaar erna uitriepen tot ‘Hakuna Matata’ jaar.

Favourite kids’ movie
This was a very easy question, because my alltime favourite childhood movie was The Lion King. I think it was the first movie I ever saw in a movie theater. I went to see it with my dad and my sister and we all liked it so much that we proclaimed the year the movie came out our ‘Hakuna Matata’ year.

Favoriete TV-serie
Ik was geneigd hierop hetzelfde antwoord te geven als Evelien, namelijk de tekenfilm-serie Maple Town. Oh, oh, oh, wat vond ik die leuk! Maar toen ik even overleg pleegde met mijn zus (ja, ik heb wat hulp gehad bij het oprakelen van het een en ander en mijn zus heeft het beste geheugen ter wereld) kwam zij met ‘De geschiedenis van het Land van Ooit’. Deze serie (over het gelijknamige pretpark) hebben we samen ook echt verslonden!

Favourite television series
I kind of was about to say the same as Evelien did with this question, which is the cartoon series Maple Town. Boy, I loved that! But then my sister (yes, I needed some help with some of the questions and my sis has THE best memory ever) came up with ‘De geschiedenis van het land van ooit’. It’s sort of difficult to explain this in English, but it’s the ‘history’ (all fictional of course) of a theme park we loved to visit. So that’s my final answer to this question.

NostalgiaTag_2

 

Favoriete boek
Ik moet toegeven dat ik niet echt een boekenmens was toen ik klein was. Eigenlijk kan ik wel zeggen dat ik een hekel had aan lezen, behalve aan de Donald Duck die elke week op de deurmat viel. Dus de Donald Duck gaat in dit geval door als favoriete boek.

Favourite book
I must admit, I wasn’t much of a book person when I was a little girl. To be quite frank with you, I hated reading, except for the Donald Duck that fell into our mailbox every week. I literally devoured these magazines!

NostalgiaTag_3

 

 

Favoriet Spice Girls liedje
Moeilijke vraag! Hoewel ik de Spice Girls wel leuk vond, was ik toch meer een 5ive meisje. Maar als het op Spice Girls liedjes aankomt dan vond ik ‘Say you’ll be there’ toch wel de leukste denk ik.

Favourite Spice Girls song
Difficult one! Although I did like the Spice Girls, I remember being more of a 5ive kinda girl. But when it comes to Spice Girls songs, I think I liked ‘Say you’ll be there’ the most.

Favoriet mode accessoire
Okay, daar gaan we. Ik was niet bepaald een fashionista in mijn jeugd. Om eerlijk te zijn was ik een alto/hardrocker/gothic en daar hoort bij dat je een hekel hebt aan alles wat met mode te maken heeft. Maar ook alto’s hebben accessoires. De mijne bestonden uit armbanden. En dan met name het soort met spikes of wat eruit zag als felgekleurd prikkeldraad. Ik heb heel mijn huis en harde schrijf doorzocht naar een foto waar ze op stonden en dit was de enige die ik kon vinden (sorry voor het gebaar, maar ik was destijds uiterst ‘rock ‘n’ roll):

Favourite fashion item
Okay here goes nothing. I wasn’t that much of a fashionista in my childood. Actually I was a skater/hardrocker/goth so I basically despised everything that had anything to do with fashion. However, I did have a period of time during which I wore loads of bracelets. The spikey, plastic barbed wire kind of bracelets. I have been looking all over my house and harddisk for an image of it and this was the one that came closest (excuse the gesture, I was very ‘rock ‘n’ roll back then):

NostalgiaTag_1

Favoriet snoep of snacks
Zoals sommigen van jullie misschien wel weten gingen mijn ouders uit elkaar toen ik zes jaar was. Mijn zus en ik waren om het andere weekend bij mijn vader thuis en het ‘snoep’ gedeelte was het beste deel van deze weekenden als je het mij vraagt. Mijn vader stopte ‘s avonds voor hij naar bed ging een videoband in de videorecorder zodat mijn zus en ik die de volgende ochtend samen film konden kijken en pa nog een beetje kon uitslapen. Hij verstopte dan de verpakking zodat we niet wisten welke film we zouden gaan kijken. En (en nu komt het beste deel) hij legde een mini mars/snickers/milky-way voor ons klaar als pre-ontbijt snack. Aangezien deze video-ochtenden één van mijn favoriete herinneringen zijn, zijn deze ‘mars-mini’s’ automatisch mijn favoriete snack!

Favourite sweet or snack
As some of you may know, my parents got divorced when I was about six years old. My sis and I used to spend every other weekend at our dad’s place and the best part of these weekends may be the ‘sweets’ part. Every night before he went to bed, our dad would put a videotape in the taperecorder for us to watch the next morning. He would hide the packaging so the video would be a surprise to me and my sister. And (beware of the best part) he would lay a mini mars/snickers/milky-way ready for us at the table as a pre-breakfast snack. Since this is one of the best memories I have, the ‘mars-minis’ are definitely my favourite childhood-snack.

Favoriete TV-sommercial
Bedenk goed wat je met je laatste rolo doet. Meer hoef ik denk ik niet te zeggen.

Favourite TV-commercial
This commercial doesn’t need much explanation for my Dutch readers, ’cause I think everyone knows it. But for my non-Dutch readers: this is a commercial for a sweet called ‘rolo’ and the slogan is: ‘Think hard on what you do with your last rolo’. With that in mind, just watch the clip.

Favoriete liedje
Hoewel ik dit ook wel een lastige vraag vond (mijn hele kindertijd was één en al muziek zo ongeveer) was dit het eerste nummer dat in me opkwam. ‘Hey Leonardo’ van Blessid Union of Souls was een liedje dat we altijd in de auto afspeelden met (alweer) mijn vader en mijn zus. We konden eindeloos door de Oisterwijkse bossen rijden met een cassettebandje in de autoradio met daarop onder andere dit nummer. Toentertijd was mijn vader net een muziek-DVD-collectie begonnen en ‘s avonds keek hij graag concerten op zijn grote TV. Wanneer dit liedje voorbij kwam dan zong hij altijd het hardste mee met de zin ‘My collection DVD’s’. Prachtige tijden waren dat!

Favourite song
Although I tought this was a rather difficult question as well (my childhood has been all about music, really) this song was the first one that popped into my head. ‘Hey Leonardo’ by Blessid Union of Souls was a song we used to play in the car with (again) my dad and my sister. We used to make endless drives through the forest of our hometown with a cassette tape in the radio. During that time, my dad was starting a music-DVD-collection and he used to watch concerts on his big screen. Whenever this song came on he always sang loudest to the part that says ‘My collection DVD’s’. Precious times, these were!

Nu is het mijn beurt om mensen te ‘nomineren’ om de Jeugdsentiment Tag in te vullen, dus daar gaan we:
So now it’s my turn to ‘nominate’ people to fill in the Nostalgia Tag on their blog, so here goes:

Yvonne of Mouseblossom
Mariko of Applepiepieces
Annelies of Allihoppa

Alles mag, niks moet jongens! Maar het lijkt me super leuk om jullie favoriete jeugdherinneringen te zien!
No pressure guys, but I think it would be awesome to see your favourite childood memories!

Sources: 1. Land van Ooit | 2. Donald Duck

 

Random roadtrip foto’s // Random roadtrip shots

Ik kan bijna niet geloven dat ik dit zeg, maar mijn artikel over het ‘Neon Museum’ van vorige week was het laatste in mijn roadtrip-serie. De spreekwoordelijke blog-koek is op. Nouja, bijna dan. Want tijdens onze roadtrip nam ik ook foto’s die niet goed pasten in de blogartikelen die ik eerder schreef. Maar ik kon het ook niet over mijn hart verkrijgen om ze niet met jullie te delen. Dus in dit artikel vind je een bijeen geraapt ‘zooitje’ aan roadtrip-foto’s. En ik proost nog even op de mooiste reis die ik ooit maakte en die altijd één van mijn favoriete herinneringen zal zijn.

I can’t believe I’m actually saying this, but with last week’s post about the Neon Museum, my blogpost-series about our USA-roadtrip has come to an end. Almost. Because during our trip, I also took a lot of pictures that didn’t properly fit into the posts I’ve written before. But I just couldn’t not share them with you. So here are some random roadtrip shots. And here’s to the best roadtrip ever, which will always be one of my favourite memories.

Ik vond ergens in Washington mijn nieuwe huis.
I found my new house somewhere in Washington.

 

We kwamen deze ‘Devil’s Cove’ tegen tijdens onze wandeling naar Cape Disappointment.
We stumbled upon ‘Devil’s Cove’ during our walk to Cape Disappointment.

 

Een super leuk koffiezaakje in het plaatsje Eugene.
An awesome little coffeeshop in the town of Eugene.

 

In hetzelfde plaatsje vond ik deze kleine kolibrie in de stoep verwerkt.
In the same town, they had this little hummingbird cemented in the sidewalk.

 

We vonden een bergje luie zeehonden op het strand.
We found a pile of very lazy seals on the beach.

 

Het dak van het aquarium in Monterey (mocht je ooit naar California gaan dan is dit écht de moeite waard om te bezoeken!)
The roof of the Monterey Aquarium (which is really worth a visit when you’re in California!).

 

Het uitzicht tijdens één van onze geweldige etentjes.
The view during one of our amazing dinners.

 

Een uithangbord bij ‘Buck Owen’s Crystal Palace’. Dit is een Western-gelegenheid die er echt fantastisch uitziet (zowel van binnen als van buiten).
A sign at ‘Buck Owen’s Crystal Palace’, which is a Western-kinda venue and is absolutely awesome!

 

We kwamen terecht in een mini-dorpje (lees: 2 panden) vlak voordat we Death Valley binnenreden. Maar wát een cadeautje!
We landed in this town (well, ‘town’: there were two buildings there) just before we entered Death Valley.

 


Een neon-sign op Santa Monica Pier.
A neon-sign on Santa Monica Pier.

 

Een beetje Las Vegas. Ik vond dat ik niet voldoende fatsoenlijke foto’s had om een heel artikel aan Las Vegas te wijden, maar deze wilde ik jullie niet onthouden. De meeste zijn van de ‘Freemontstreet Experience’, een gedeelte dat in Downtown Vegas ligt en wat naar mijn idee een stuk specialer is dan The Strip. Maar ik kan bevooroordeeld zijn door de ouderwetse neon-signs.
A little Las Vegas. I did not have quite enough good photo’s to make an entire post about Las Vegas, but I did want to share these, which are mostly of ‘The Freemontstreet Experience’, in downtown Vegas.

The Neon Museum

Zoals sommigen van jullie misschien wel weten zijn ‘neon-signs’ één van mijn favoriete dingen aller tijden. Ik vind het daarom ook super jammer dat we er hier in Nederland zo weinig hebben, terwijl je er in de States (bijna) letterlijk en figuurlijk over struikelt. Dus toen ik hoorde dat er in Las Vegas een ‘neon-sign kerkhof’ was wist ik: hier móet ik heen! En hoewel we het in Vegas erg naar ons zin hebben gehad (deze stad is ontzettend gaaf en behoorlijk verschrikkelijk tegelijkertijd) kan ik met recht zeggen dat ‘The Neon Museum’ echt HET hoogtepunt is geweest van onze tijd in ‘Sin City’. Want er gaat niets boven een stapel roestig metaal, prachtige typografie en een stuk geschiedenis.

One of my absolute favourite things of all time is neon signs, as some of you may already know. I’m sad to see we don’t have many here in The Netherlands, whereas in the U.S. it’s really hard to not see them. So when I heard there was a ‘neon-sign graveyard’ in Las Vegas I just knew I had to go there. And although our time in Vegas was nice (Las Vegas is totally awesome and pretty horrible at the same time), I can honestly say that ‘The Neon Museum’ was THE highlight of our time in ‘Sin City’. ‘Cause nothing beats a whole lot of old metal, beautiful typography and loads of history.

 

De broche brigade // The Brooch Brigade

Voor degenen onder jullie die mijn kraam hebben bezocht op de verschillende markten waar ik de afgelopen tijd heb gestaan zijn ze wellicht niet nieuw. Voor de rest van jullie, mag ik jullie voorstellen aan de nieuwste ‘baby’ van de ‘franje familie’: broches! Deze broches zijn gemaakt van plastic en ze zijn afgewerkt met een glanzend glazuur voor extra bescherming. Ze zijn vanaf nu te koop in mijn Etsy shop.

For those of you who have been visiting my stall at the markets I have been this past few months they may not be new. To the rest of you, let me introduce you to the newest ‘baby’ of the ‘franje family’: brooches! These brooches are made of plastic and are all finished with a glossy transparent resin for protection. They are now for sale in my Etsy shop.

 

 

 

 

Nevada State

Na zes (!) artikelen die volledig gewijd zijn aan de staten die John en ik tijdens onze VS-roadtrip hebben bezocht is deze zevende, over Nevada State, de laatste. We waren niet heel lang in Nevada dus we hebben er niet super veel gezien. Maar wederom: wat we er gezien hebben was prachtig en weer zó anders dan wat we in Washington, Oregon en Californië tegenkwamen. Hier zijn onze Nevada avonturen:

After six (!) blogposts entirely devoted to the states John and I visited during our USA roadtrip, this seventh one, about the state of Nevada, is the final one. We weren’t in Nevada or a very long time so we didn’t see very much over there, but it was yet again so beautiful and so very different from what we’ve seen in Washington, Oregon and California. So here are all of our Nevada adventures:

Red Canyon
Tijdens de rit van Death Valley naar Las Vegas kwamen we ‘Red Canyon’ tegen. Dit is een behoorijk grote rotsformatie die (de naam zegt het al) rood is. Er was een erg leuke ‘scenic route’ door het gebied uitgestippeld die je met de auto kon afleggen dus dat deden we. Er werd aangegeven dat je tijdens de rit weleens landschildpadden tegen zou kunnen komen. Oh yes! Natuurlijk hadden deze schildpadden net op het moment dat wij er waren een super geheim theekransje of zo want ze waren werkelijk nergens te bekennen. Dus toen hebben we maar voornamelijk van het uitzicht genoten.

Red Canyon
During our drive from Death Valley to Las Vegas, we stumbled upon ‘Red Canyon’.
A particularly large rock formation which is, well, red. There was a lovely scenic route you could drive (which we did) and during which your chances were likely to spot some turtoises. Heck yeah! Of course, while we were there, all turtoises were having some secret teaparty somewehere because they were nowhere to be found. We did enjoy the scenery though.

 

The Hoover Dam
Het in real life zien van deze dam stond hoog op John zijn prioriteitenlijstje. Hoewel het best een aardige tijdsbesteding was (alles is daar zo ontzettend groot dat je je echt een miezerig toeristje voelt) was het zo verzengend heet die dag dat ons bezoek ook niet bijzonder lang heeft geduurd.

The Hoover Dam
Seeing this dam in real life was high on John’s priority-list. Although it was a pretty okay visit (everything is so big that you feel like a very tiny tourist) it was so torrid that day that our visit wasn’t very long.

 

Workshop ‘kerst in een kopje’ // Workshop ‘Christmas in a cup’

Ik vind het ZO leuk dat ik vandaag mag aankondigen dat ik op 20 december een workshop ‘Kerst in een kopje’ ga verzorgen bij Elle Aime in Rotterdam. Samen met de fantastische Lisa ga ik het ouderwetse, suffe kerststukje in een nieuw jasje steken: Een vintage/illustratie jasje. Want we gaan niet alleen aan de slag met plastic boompjes en gedroogd mos, maar ook met vintage servies je eigen illustraties! Ben je benieuwd hoe dat er uit gaat zien? Hier onder vind je een aantal voorbeelden die ik zelf heb gemaakt. Als je meer informatie wilt over de workshop of als je wilt reserveren, klik dan hier. Tot 20 december!

I am SO excited today to announce that on december 20th, I will be hosting a workshop at the lovely shop ‘Elle Aime’ in Rotterdam, The Netherlands. Together with the lovely Lisa, we will be making christmas decorations in vintage tableware. But not just with fake plastic trees and dried mosses, but with your own illustrations! Wondering what it’s going to look like? Below are some examples of things I made. If you want more information about the workshop or if you want to make a reservation, click here (Dutch only). See you december 20th!

(Dutch only)

Niet zomaar een nieuwsbrief! Iedere maand krijg jij de leukste roundup van alles wat er in en rond mijn bedrijf gebeurd is rechtstreeks in je mailbox. Maar je vindt ook regelmatig gratis downloads, speciale lezerkortingen en achter-de-schermen materiaal in mijn nieuwsbrief. Schrijf je hieronder in: