Ik doe het op mijn manier // I do it my way

Illustraties
Een paar weken geleden liet ik jullie zien hoe ik het geboortekaartje van Bram maakte. Dat was een hele onderneming, maar oh; wat was het het waard. Na alle leuke reacties die ik kreeg op dit ‘making of’ artikel besloot ik een wat uitgebreidere versie hierop te schrijven. Want: het geboortekaartje van Bram was geen uitzondering op de regel. Al mijn 3D werk komt op die manier tot stand.

Vaak gaat het zo: Op feestjes, familie bijeenkomsten en netwerk-events (volgende week meer over deze laatste categorie) praten mensen met mij over mijn werk en zeggen ze dat ik zo’n fantastische beeldbewerker (of photoshopper) ben omdat mijn illustraties/scènes er zo realistisch uitzien. Ja, eeeeehm, bedankt voor het compliment maar zo zit het dus niet. Helemaal niet zelfs. Daarom heb ik besloten om vandaag dit misverstand over mijn werk voor eens en voor altijd de wereld uit te helpen.

Even iets in het algemeen; zo lang als ik me kan herinneren ben ik een regelrechte ramp als het aankomt op licht, schaduw en perspectief. Dus realistisch tekenen is niet zo mijn ding. Eigenlijk helemaal niet. Nooit geweest. En dat zal het in dit leven ook nooit meer worden. Dus mede vanwege mijn gebrek aan realiteitszin (op het gebied van illustraties dan) en omdat ik gewoonweg niet al mijn dagen achter de computer wil slijten heb ik besloten om al mijn illustraties ‘live’ op te bouwen en te fotograferen. Op die manier zijn het licht, de schaduw en het perspectief realistisch en natuurgetrouw en hoef ik me daar niet meer druk om te maken. Natuurlijk bewerk ik de foto’s die uit mijn camera komen nog na in Photoshop, maar elke 3D-illustratie die je van me ziet is een ‘set’ die ik heb gebouwd in mijn mini-keuken (die ik regelmatig transformeer tot mini-fotostudio) of ergens op locatie (zoals bijvoorbeeld het geboortekaartje van Bram, dat bij Bram zijn ouders thuis is gefotografeerd). Al mijn characters (en andere illustraties) zijn papieren figuren die ik overal mee naartoe neem (afgelopen zomer nam ik een setje mee naar Italië, om daar een prent te schieten). Op deze locatie (of in mijn mini-keuken) bouw ik setjes met achtergronden, een reflectiescherm, ‘props’ en mijn illustraties.

Dus dit is in een notendop hoe ik werk. En ik werk op mijn manier. En op deze manier werken betekent veel sjouwen met veel apparatuur (en een arsenaal aan tape en andere materialen) en vooral heel veel oncharmante houdingen aannemen. Ik deins niet terug van op mijn buik in de duinen liggen om dat ‘perfecte shot’ te krijgen (iets wat veel fotografen zullen herkennen).
Boven dit artikel heb ik een aantal (ja, er zijn er VEEL meer) van mijn papieren figuren met je gedeeld, hier onder zie je een aantal shots van mij ‘aan het werk’ (wees gewaarschuwd: veel van deze foto’s zijn geen ‘mooie plaatjes’). Dus de volgende keer dat je me ziet; waag het niet om me een fantastische beeldbewerker te noemen ;).

A few weeks ago, I showed you how I made Bram’s birth announcement. This was quite the adventure but oh, it was so worth it! After all the lovely comments I got on this ‘making of’ (online as well as offline) I decided to write a little more about how I work. Because Bram’s birth announcement is no exception to the rule; all of my 3D work is made this way.

It’s often like this: Whenever I’m at parties, family gatherings or network meetings (more about these next week) people talk about my work and say I’m such an amazing image editor (or Photoshopper if you will), for my ‘Photoshopped illustrations’ look so darn realistic. Yeah, uuuhm, thanks for the compliment but that’s not how I work at all. Therefore, I decided to tell you a little more about how I work today, to clear the air of this little misunderstanding about my illustrations once and for all.

First things first; ever since I can remember, I’m a total disaster when it comes to lighting, shadows and perspective. So, drawing realistically is not my cup of tea. At all. And it never will be. Not in this lifetime. So, partly because of my lack of realism (illustration-wise) and because I would simply hate a life in which I would be stuck behind my computer all the time, I decided to simply ‘stage’ every single one of my illustrations and then photograph it. In that way, lighting, shadows and perspective will come naturally and I don’t have to worry about where to add shadows and highlights or how to digitally transform my illustrations into a certain perspective. Of course I Photoshop little things afterwards, like color and contrast, but every 3D-illustration of mine you see is a little ‘set’ built in my tiny kitchen (which I transform into a tiny photo studio on a regular basis) or somewhere on location (for example Bram’s birth announcement; which was shot at Bram’s parents’ home). All my illustrations are paper cut-outs, which travel with me to whatever location I have in mind (this summer, to Tuscany for example, where I shot an art print). On this location (or in my tiny kitchen) I build sets using backdrops, a reflective screen, props and, of course, my paper illustrations.

So this is how I do it. And I do it my way. And working like this comes with carrying lots of equipment around (not to mention a huge collection of tape) and positioning myself in LOTS of uncharming ways in order to get that one perfect shot.

So, above I have shown you some (yes, there are many more!) of my paper cut-outs, below I will share some ‘at work’ shots (be warned though; many of those aren’t ‘pretty shots’). So next time you see me, don’t you dare tell me I’m such a fab image editor ;).
1

2

3

4

5

SAMSUNG

SAMSUNG

8

9

 

Column: Over dingen die je meestal niet ziet // Recap: On things you usually don’t see

0
Ik zie mijzelf als onderdeel van de ‘picture perfect’ generatie. Ik ben opgegroeid in de tijd waarin het gebruik van internet steeds ‘normaler’ werd en nu alles in mijn leven daar zo van afhankelijk lijkt te zijn (social media en mijn blog zijn voor mij een heel belangrijk middel om mezelf aan de buitenwereld te laten zien) voel ik me er soms wel eens het slachtoffer van. Ik weet dat er al een triljoen blogartikelen zijn geschreven over dit onderwerp. Maar niet door mij. Dus hier ga ik dan.

Het online publiceren van dingen over mij, mijn carrière en mijn leven is iets wat voor mensen (en met name ‘artiesten’) die hun werk (en zichzelf, aangezien deze twee vaak onlosmakelijk met elkaar zijn verbonden) aan de wereld willen laten zien eigenlijk onvermijdelijk is. Daar wil ik wel even aan toevoegen dat we daar zo nu en dan een beetje in door lijken te slaan. Want alles moet er picture perfect uit zien. Elke facebook update. Elke instagrammetje. Onze levens moeten gelukkig, adembenemend en perfect lijken. Onze huiskamers moeten eruit zien alsof ze zó uit een magazine komen wandelen en we praten allemaal in quotes die linea recta ingelijst aan de wand zouden kunnen. En hoewel ik zelf ook van mening ben dat je je social media updates het beste kunt beperken tot positieve berichten (niemand houdt van een eeuwige zanikerd die dagelijks zijn of haar vuile was buiten hangt), wordt het hier en daar wel eens een beetje te gek. Oh en begrijp me niet verkeerd: I’m guilty as charged. Bij elke foto die ik maak denk ik; ‘is deze wel mooi genoeg om online te zetten?’ Aangezien zelfvertrouwen niet mijn best vertegenwoordigde karaktereigenschap is, is mijn antwoord op die vraag vaak ‘nee’. Hetgeen er toe leidt dat ik mijn social media niet zo vaak update als ik zou willen of zou moeten doen.

Ik ben nu op een punt aanbeland dat ik het zat ben.
Het leven is meer dan een instagram filter en daarom wil ik vandaag wat ‘behind the scenes’ foto’s met jullie delen van de fotoshoot die ik heb gedaan voor mijn gastblog voor Applepiepieces (dat gastbloggen was overigens echt ‘de bom’ en Mariko is een enorme schat). Want de pretty pictures die jullie zagen in die blogpost zijn slechts het topje van de spreekwoordelijke ijsberg. Want er is meer. Veel meer. En vooral een heleboel crap. Want wat ging er een hoop mis tijdens die fotoshoot; Foto’s die op het verkeerde punt scherp zijn, ballonnen die zich compleet oncontroleerbaar gedroegen in de wind, de reflectie van de zon op het duinzand wat er voor zorgde dat ik vreselijk ging fronsen, de ‘roze’ ballon die in werkelijkheid rood was omdat alle roze waren uitverkocht. Noem een probleem en wij hebben het gehad! Maar weet je; ik slinger het gewoon de wereld in! Want niet alles wat ik doe is picture perfect. En dat mag iedereen weten. Want ik ben ook maar een mens. Ik ben niet perfect en ik ben daar trots op.

Maar ik kon het niet laten deze foto’s toch een ietsiepietsie te Photoshoppen 😉

I’d like to consider myself a part of the ‘picture perfect generation’. I grew up in times in which using the internet became more and more ‘normal’ and now that everything in my life seems to depend on it so much (social media and my blog are very important in order to ‘get myself out there’ as an artist) I sometimes feel like I’m it’s victim. I know about a zillion blog-posts have been written on this subject. Just not by me. So here goes nothin’:

Putting things about me, my career and my life on the internet is something I think is unavoidable for people (artists in particular) who want to show their work and themselves (which are often one and the same) to the world. That said, I think we’ve gone a little nuts sometimes in thinking how everything should look. Our lives ought to look happy, pretty and perfect to the outside world. Our living rooms should like they came walking straight out of a magazine and we should all speak in quotes we can put in a frame and hang on the wall. And although I think it’s best to limit you social media updates to positive ones (no one likes endless complaints and rants for the world to read), I think sometimes we just go a little too far. Oh and don’t get me wrong: I’m guilty as charged. With every picture I take, no matter what the subject, I think: is this pretty enough to put online? Because my selfesteem is not my best feature, I often think the answer is ‘no’. Which results in me not updating my social media as much as I would want or as much as I ought to.
This is the point where I’ve had it.

Life is more than just an instagram filter. That said, I’d like to share some ‘behind the scenes’ pictures with you from the photoshoot I did for my guest-blog for Applepiepieces (this guest-blogging thing was absolutely amazing and Mariko is such a doll!). Because the ‘pretty pictures’ you saw in that blog post are just the tip of the iceberg. There’s more. A lot more. And especially a lot more crap. Because a lot went wrong during the shoot. Pictures not being focused in the right place, balloons moving uncontrolably in the wind, the sun reflecting on the white sand which made me frown hiddeously, the ‘pink’ balloon being actually red because all the pink ones had sold out. You name trouble and we had it!  But you know what; I’m putting it out (t)here! Because not everything I do is picture perfect. And everyone can know. Because I’m only human. I’m not perfect and I’m proud of it.

But I could not resist a teeny tiny bit of Photoshopping on these images 😉

1

2

3

4

5

 

Gastblog voor Applepiepieces #4: Het leven is een reis // Guestblog for Applepiepieces #4: Life’s a journey

Applepiepieces_2

Dit is alweer de laatste gast-blog die ik voor Applepiepieces schrijf. Dat betekent niet alleen dat de maand april voorbij is gevlogen, maar dat we ook weer een maandje dichterbij de zomer zijn (Yay!).

En deze week trakteer ik jullie eens op iets heel anders. Want buiten dat ik graag blog over mijn leven en wat mij inspireert ben ik in de eerste plaats illustrator. En bij illustrator zijn hoort illustraties maken. Vandaar dat ik deze blog-serie wil afsluiten met een illustratie over Applepiepieces. Een illustratie met als hoofdthema ‘reizen’. Niet in de laatste plaats omdat de zomer (met zijn verre bestemmingen) nadert, maar vooral omdat ‘reizen’ is waar Applepiepieces wat mij betreft om draait; het opsnuiven van verschillende culturen (die Mariko zo kundig kan omzetten in een sieraad), de reis die ‘het leven’ heet en (om even nog zweveriger te klinken dan ik zonet al deed); de reis naar je innerlijke ‘happy place’.

I can’t believe this is already the last guestblog I will be writing for Applepiepieces. This does not only mean that april has flown by, it also means that we are one month closer to summer (Yay!).

And this week, I will be treating you to a whole different kinda somethin’. Because besides the fact that I love to blog about my life and where I get my inspiration from, I’m first and foremost an illustrator. And with being an illustrator comes making illustrations. That’s why I want to close this blog-series with an illustration about Applepiepieces. It is an illustration with a ‘traveling’ theme. Not in the least because summer (and it’s tropical destinations) is upon us, but especially because ‘traveling’ is what Applepiepieces is all about if you ask me; getting to know new cultures (which Mariko can translate to jewelry so very well), the journey called ‘life’ and (to sound even more spiritual than I already did just now); the journey to your inner ‘happy place’.

 

‘The making of’ Brams geboortekaartje // The making of Bram’s birth announcement

0
Weet je nog dat ik afgelopen dinsdag het geboortekaartje van Bram liet zien en dat ik vertelde dat dat waarschijnlijk het grootste project is waar ik tot op heden aan heb gewerkt (in de letterlijke zin van het woord)? Nou, vandaag ga ik jullie laten zien waarom dat zo is.

Ik zal eerst eens wat vertellen over hoe mijn werkproces eruit ziet. Ik weet dat veel mensen denken dat mijn werk voornamelijk bestaat uit Photoshop werk. Dat ik ergens een leuk setje fotografeer en dat ik daar achteraf, digitaal, mijn illustraties in ‘plak’. Nou, niet bepaald. Mijn illustraties zijn echte papieren figuurtjes, die op/in/naast/rondom echte vintage objecten in echte settings zijn gefotografeerd. Daar komt geen Photoshop aan te pas.

Dus, de illustraties waar ik normaal gesproken mee werk zijn vrij klein; een peper- en zoutstel, een vaasje of een glitter hertenkop. Het kan eigenlijk van alles zijn, maar meestal zijn de objecten vrij klein en de illustraties die ik erbij maak dus ook.

Mijn nichtje (voor wie ik het geboortekaartje heb ontworpen) had echter een heel ander soort object in gedachten waar ik mee zou gaan werken. Een lifesize wieg. Te gaaf! Maar dit betekende wel dat ik grote kartonnen figuren moest maken (40 cm. hoog of groter) om te zorgen dat ze qua formaat goed bij de wieg zouden passen. Werken op grootformaat in deze zin van het woord was helemaal nieuw voor mij. Ik moest op groot formaat tekenen, inkleuren, printen, plakken en snijden.

Remember when last tuesday, I showed you the birth announcement I made for Bram and that I told you it was probably the biggest project I’ve worked on so far? Well, today I will show you why.

First, I’ll tell you a little something about what my work-process looks like. I know a lot of people think my work consists solely of Photoshop work. That I photograph a little scene somewhere and that I add my illustrations digitally later on. Well, not quite. My illustrations are real paper puppets, staged in/on/around real vintage objects and photographed in a real setting. No Photoshop involved there.
So, the illustrations I usually make are with small objects; a salt and pepper shaker, a vase or a glitter deer-head. It can be anything, really, but the objects are usually quite small and so are the paper illustrations I make to go along with them.

My cousin (for whom I designed the birth announcement), however, had a whole different sort of object in mind for me to work with. A real life-size cradle. Awesome! But this meant I had to make large paper puppets (40 cm. high or larger) in order for them to fit with the cradle size-wise. Working with illustrations this big was a whole new thing for me. I had to draw, color, print, glue and cut them on a large scale.

1_1

1_2

1_3

 

Toen kwam het fotografie-deel. Normaal gesproken fotografeer ik al mijn illustraties in mijn mini-keuken. Maar de naam zegt het al; die keuken is mini. Bij lange na niet groot genoeg om een wieg en een drie-en-een-halve-meter-lange-illustratie-optocht in kwijt te kunnen. Ik moest dus improviseren en uiteindelijk heb ik de hele set gefotografeerd in de woonkamer van mijn nichtje. En hoewel zij en haar vriend een grote woonkamer hebben, kreeg ik nog het hele festijn niet in één beeld vastgelegd (daar ging ik op voorhand al vanuit, dus dit was gelukkig geen verrassing). Dus ik fotografeerde het beeld in vier losse delen die ik digitaal ‘aan elkaar geplakt’ heb.
(Sommige afbeeldingen hieronder zijn genomen met een mobiele telefoon, dus de kwaliteit is niet altijd even goed, maar ze zijn bedoeld om een idee te geven van het proces.)

Then came photographing. I usually shoot every illustration in my tiny kitchen. But like I said: it’s tiny. Not nearly large enough to fit a cradle AND a 3.5 meter parade. So I had to improvise and I ended up photographing the whole setting in my cousin’s living room. But although their living room is rather large, it was nog big enough to fit the whole scene in one photo (luckily, I didn’t expect it to, so no surprises there) so I photographed it in four separate parts and then I digitally ‘glued’ them together to become one image.
(Some of the images below are taken by a mobile phone, so the quality is not always that good, but it’s just to give you an impression of the process.)

2_1

2_2

2_3

2_4

2_5

 

2_6

2_7

2_8

2_9

2_10

 

De vier losse ‘delen’:
The four separate ‘parts’: 
3_1

3_2

3_3

3_4

 

Dan nog bewerken (in de nabewerking wordt er wel ge-Photoshopt), tekst erin en klaar! (Het klinkt alsof het zo gepiept was, maar ik kan me niet herinneren dat ik ooit zoveel beeldbewerking heb gedaan als in dit project).
Then some editing (yes, there is Photoshop-involved in the ‘after-process’), I add text and I’m done! (It sounds like I was done in a flash, but I don’t think I’ve ever done this much digital editing in one project before).

Geboortekaartje_LiekeRuud_DEF_JONGEN_Minder verz_REV_HERDRUK.ind

Geboortekaartje_LiekeRuud_DEF_JONGEN_Minder verz_REV_HERDRUK.ind

Geboortekaartje_LiekeRuud_DEF_JONGEN_Minder verz_REV_HERDRUK.ind

Geboortekaartje_LiekeRuud_DEF_JONGEN_Minder verz_REV_HERDRUK.ind

Foto’s van het gedrukte kaartje vind je hier.
You can find photo’s of the finished birth announcement here.

Geboortekaartje voor Bram // Birth announcement for Bram

1
De afgelopen maanden ben ik HEEL druk bezig geweest met het geboortekaartje voor kleine Bram. Ik denk dat ik met recht kan zeggen dat dit letterlijk het grootste project is waar ik ooit aan heb gewerkt in mijn carrière (tot nu toe dan). Later deze week post ik een ‘making of’ artikel over het kaartje (geloof me, dat wil je niet missen). En het beste van alles? Dat is denk ik nog wel dat Bram mijn achterneefje is!

Mijn nichtje had besloten dat we het feit dat ik het geboortekaartje zou maken gedurende de hele zwangerschap geheim zouden houden (soms is geheimen hebben gewoon heel erg leuk!) dus ik denk dat we behoorlijk wat familieleden hebben verrast toen het geboortekaartje bij hen op de deurmat viel. Ik heb er met ZO veel plezier aan gewerkt!

These past months I have been VERY busy making a birth announcement for little Bram. I think it’s fair to say that this was literally one of the biggest projects I have ever done in my career so far. I’ll post a ‘making of’ article later this week (trust me, you do not want to miss that). And the best part of this all? Bram happens to be my grandnephew!
My niece decided that the fact that I’d be making the birth announcement had to remain a secret throughout her pregnancy (in some cases, keeping secrets is a good thing!), so I think we’ve surprised quite a few of our family members once the birth announcement fell into their mailboxes. It was SO much fun to work on!

2

3

4

Wat dit geboortekaartje extra speciaal maakt is dat het gevuld is met objecten die voor de kersverse ouders een bijzondere betekenis hebben. Het wiegje waar de hele illustratiestoet omheen is gebouwd is het wiegje waar Bram ook echt in slaapt. Het dekentje in de wieg is gebreid door één van de oma’s (mijn tante) en het gehaakte popje dat helemaal vooraan de optocht op de duwauto zit is gehaakt door Bram zijn overgrootmoeder.

The things that make this birth announcement extra special is that it is full of objects that have real sentimental value for the new parents. The cradle that is pictured where all of my illustrations are located around is the cradle that Bram actually sleeps in now that he’s born. The blanket in the cradle is knitted by Bram’s grandmother (my aunt) and the crocheted puppet you see all the way in the front of the parade is made by Bram’s great-grandmother.

Geboortekaartje_LiekeRuud_DEF_JONGEN_Minder verz_REV_HERDRUK.ind

Geboortekaartje_LiekeRuud_DEF_JONGEN_Minder verz_REV_HERDRUK.ind

Geboortekaartje_LiekeRuud_DEF_JONGEN_Minder verz_REV_HERDRUK.ind

5

6

7

8

9

 

Poolparty confettikaart // Poolparty Confetti-postcard

1
Ik heb een nieuw lid aan mijn ansichtkaartenfamilie toegevoegd: Een feestje in een envelop!

Deze wenskaart wordt geleverd met envelop EN handgemaakte confetti (Ja, ik maak mijn confetti met de hand. Meer daarover hier)!
Dichtgevouwen is de kaart A6 formaat (staand). Hij is geprint op 300 grams metallic karton, dus er zit een subtiel glimmertje in. De kaart is samen met de envelop en de confetti netjes ingepakt in een cellofaanzakje met bijpassende sticker.

De kleuren van de confetti die bij de kaart zit die je bestelt kunnen afwijken van de kleuren die je op de foto ziet. Dit is afhankelijk van het soort papier dat ik in huis heb.

De kaart is te koop in mijn Etsy shop, op Mercado de Belcrum in Breda aanstaande zondag en binnenkort bij mijn verkoopadressen.

I’ve added a new member to the postcard-family: A party in an envelope!
This little fellow is a folded postcard which comes with an envelope AND handmade confetti (yes, I make my confetti by hand. More on that here)!
When folded, it measures 10,5 cm by 14,8 cm (4,1 inch by 5,8 inch). It is printed on a slightly metallic cardboard, which gives this card some extra sparkle and it is nicely packed in a plastic wrapper to prevent stains and scratches.
The confetti that comes with your card may vary from the confetti in the picture. It depends on which paper I have on hand.
This postcard is for sale in my Etsy shop.

2

3

4

5

6

7

 

Gastblog voor Applepiepieces #2: Mijn favoriet // Guestblog for Applepiepieces #2: My favorite

1

Het is tijd voor de tweede gast-blog voor Applepiepieces!
Deze week ga ik jullie vertellen (en vooral veel laten zien) over mijn favoriete Applepiepieces-item uit de zomercollectie; de Treasure Island oorbellen.
De naam zegt alles; ik zie Jack Sparrow op een verlaten eiland (Johnny Depp, anyone?) knielend naast een schatkist vol… Rum? Parels? Juwelen? Tropische apen? You name it! Ik weet niet hoe het met jullie zit, maar ik verlang naar hagelwitte stranden, een azuurblauwe zee en het geluid van de golven als ik deze oorbellen zie.

It’s time for the second guest-blog for Applepiepieces!
This week I will be telling about (and showing you) my favorite Applepiepieces-item from the summercollection: the Treasure Island earrings.
It’s all in the name: I’m envisioning a deserted island with Jack Sparrow (Johnny Depp, anyone?) kneeling beside a treasure chest full of… Rum? Pearls? Jewels? Tropical monkeys? You name it! I don’t know about you, but at the sight of these earrings, I long for white beaches, blue oceans and the sound of waves.

2

3

Tussen de Treasure Islands en mij was het eigenlijk liefde op het eerste gezicht. Ik ben zelf niet iemand die graag ‘statement pieces’ draagt, maar hey: ik ben en blijf een vrouw en dat wil ik zo nu en dan ook wel eens laten zien. De Treasure Island oorbellen zijn subtiel met een ‘pop of glam’ en wat mij betreft dus ideaal voor de wat ingetogener sieraden drager zoals ik.
It was love at first sight between me and my treasure Islands. I’m not the kind of gal to wear big statement pieces, but hey; I’m a woman and sometimes I like to show that off. These earrings are subtle with a ‘pop of glam’ and , if I may say so, very right for the more subtle jewelry type.

4

5

6

Je vindt de Treasure Island oorbellen hier.
You can find the Treasure Island earrings here.

Gastblog voor Applepiepieces #1 // Guestblog for Applepiepieces #1

Applepiepieces feelgood_post
In de ‘Inspiration Monday’ van deze week liet ik al subtiel iets vallen over dat donderdag een speciale dag zou worden. Well, guess what? Het is op deze woensdag alvast een beetje donderdag (ofwel; ik mag het nieuws een dagje eerder brengen dan gepland)! En vandaag mag ik met trots vertellen dat ik deze maand gast-blogger ben voor ‘Applepiepieces’; een fantastisch sieraden-merk, opgericht en gerund door de lieve Mariko. In april schrijf ik elke week een blogartikel over dingen die me inspireren rondom het merk en ik stoom je helemaal klaar voor de zomer die dit jaar een vliegende start lijkt te maken (gezien het weer van de afgelopen weken).

Zonder poespas presenteer ik jullie bij deze het eerste blogartikel in deze serie, genaamd ‘Applepiepieces Feelgood’.

Uiteraard kun je dit blogartikel ook lezen op het blog van Applepiepieces.

In my Inspiration Monday post this week, I let slip that something special was going to happen this thursday. Well, guess what? This wednesday brings us a little bit of thursday (which means I get to break the news a day earlier than planned)! And today I can proudly announce that I will be guest-blogging for the lovely Dutch jewelry-brand ‘Applepiepieces’, that is founded and run solely by The Wonderful Mariko. In april I will write a blog post every week on things that inspire me about the brand and I will totally get you ready for summer.

Without further ado, here’s #1 of my blog-post series, called ‘Applepiepieces Feelgood’.
You can read this post on the Applepiepieces blog as well (in Dutch).

Applepiepieces Feelgood
De komende weken ga ik jullie (hopelijk) voorzien van de nodige inspiratie rondom de te verschijnen zomercollectie van Applepiepieces en ik wil jullie laten warmlopen voor lange, zinderende zomeravonden, cocktails drinken op het strand, met je tenen in de branding, donuts eten aan de rand van het zwembad, avonden lang spelletjes spelen en bijpraten met je geliefden en reizen naar je ‘happy place’. Ik trap deze pre-zomermaand af met een inspiratie-collage over het echte ‘Applepiepieces-feelgood gevoel’. Enjoy!

In these coming weeks, I will (hopefully) provide you with the necessary inspiration concerning the upcomig Applepiepieces summer-collection. I want to warm you up for long hot summernights, drinking cocktails on the beach, with your toes in the surf, eating donuts at the poolside, playing boardgames, have neverending talks with your loved ones and traveling to your ‘happy place’. I will kick-off this pre-summer month with an inspirational collage about the real ‘ApplePiePieces feelgood-feel’. Enjoy!

‘Stichting Onterfd Goed’: A day at work with John

1
Vorige week besloot ik eens een dagje met John mee naar zijn werk te gaan. Niet in de laatste plaats omdat ik mezelf moet aanwennen ECHT wat vaker het huis uit te komen, maar ik ging met name mee omdat het een inspirerende plek is waar ik graag eens over wilde bloggen. Zo geschiedde dat ik op een woensdagmorgen mee ging naar Den Bosch, waar ‘Stichting Onterfd Goed’ gevestigd is in ‘De Gruyterfabriek’.

Last week I decided to join John for a day at his job. Not in the least to just get out of the house more (I should REALLY do that more often), but the place where he works is a very inspiring one which I wanted to blog about and so I went with him to an old factory in ‘Den Bosch’, where his workplace is at. It’s called ‘Stichting Onterfd Goed’ (I’ll explain what this means later in this post).

2

3

4

Eerst eens wat over de stichting: Stichting Onterfd Goed zet zich in voor het herplaatsen van verloren museumcollecties. Deze collecties worden ‘op straat gezet’ omdat het museum bijvoorbeeld failliet is gegaan of omdat het plaats moet maken voor een andere collectie. Wat te doen met de huidige collectie? In sommige gevallen wordt Stichting Onterfd Goed ingeschakeld om een nieuwe bestemming te vinden voor deze ‘verloren’ collecties. In de eerste plaats wordt het ‘cultureel erfgoed’ dat in de collectie zit herplaatst in bijvoorbeeld andere musea, daarna worden de ‘belangrijkere stukken’ verkocht aan bijvoorbeeld verzamelaars en daarna (en dat is wat mij betreft the best part) worden de overgebleven stukken aan het publiek ter beschikking gesteld om te kopen. Ja, je hoort het goed: Bij Stichting Onterfd Goed kun je een ex-museumstuk ‘adopteren’. Hoe cool is dat!
So first, something about this foundation John works for. It’s a foundation that is committed to finding a new home for ‘lost’ museum collections. Those collections come from museums that either went bankrupt or had to make way for new collections that were going to be displayed. Eitherway; something has to happen with the current collection. This is where the foundation steps in, in order to find a new destination for this collection.
Once they’ve found a new collection to reinstate, they make sure they replace pieces that are social or cultural heritage into other museums. Then they will give collectors the opportunity to purchase the more valuable pieces and once that is done, (and here comes the best part if you ask me), the collection is given back to the public to ‘adopt’. Yes, you heard me right; ‘Normal civilians’ like you and me are able to adopt an ex-museumpiece. Ain’t that awesome?!

7

8

9

Inmiddels ben ik een paar keer bij hun adoptiebalie geweest en ik KAN simpelweg niet weggaan zonder iets te adopteren. Inmiddels ben ik trotse eigenaresse van twee vintage typemachines (eentje doet trouwe dienst als nieuwsbrief-inschrijver op markten) en een schrijfset uit het Scryption-museum in Tilburg (een museum voor alles wat met schrijven te maken heeft met een collectie bestaande uit onder andere antieke inktpotten en vulpennen, vintage typemachines en oude computers).
I’ve been to the ‘adoption-desk’ a few times now, and I simple CAN’T leave without adopting anything. I am since then the proud owner of two vintage typewriters (one has a ‘job’ as news-letter subscriber whenever I attend a market) and a writing set including a fountain pen and a vintage letter opener. These items come from a collection that used to be on display at the ‘Scryption museum’ in my hometown Tilburg. That collection consists of everything that has to do woth writing; vintage typeriters, LOADS of fountain pens and inkwells and old computers for example.

14

15

12

De collecties die Stichting Onterfd Goed op dit moment te herplaatsen heeft zijn (nog een klein deel van) de collectie van het Scryption in Tilburg en een collectie van Sikkens. Bij die laatste moet je denken aan oude schilderstrappen,  –kwasten, -pigmenten en zelfs bladgoud. Naast deze twee collecties heeft de stichting ook een deel van de kunstuitleen in Utrecht onder haar hoede.
The collections the foundation is currently managing is what’s left of te Scryption museum, a collection by ‘Sikkens’ which is a large Dutch company that makes painter’s supplies (think: pigments, brushes, vintage ladders and even gold leaf)  and part of the collection of an art library of the Dutch city Utrecht.

10

11

17

5

6

De adoptiebalie is van maandag tot en met vrijdag geopend van 10.00 tot 17.00 uur.
The adoption-desk is open from monday ‘til friday, from 10.00 a.m. ‘til 5 p.m.

(Dutch only)

Niet zomaar een nieuwsbrief! Iedere maand krijg jij de leukste roundup van alles wat er in en rond mijn bedrijf gebeurd is rechtstreeks in je mailbox. Maar je vindt ook regelmatig gratis downloads, speciale lezerkortingen en achter-de-schermen materiaal in mijn nieuwsbrief. Schrijf je hieronder in: