Afstuderen deel 5: Party time! // Graduation part 5: Party time!

Photobooth facebook
Ik ben niet als enige afgestudeerd aan de kunstacademie, ook mijn beste vriendin Anneloes mag zich tegenwoordig ‘bachelor of design’ noemen. Waar ik illustrator werd is zij nu officieel ruimtelijk ontwerper. Hell yeah!

Een bijna logisch gevolg van deze prestatie was een goed georganiseerd afstudeerfeest. Ik woon behoorlijk klein, waardoor ik mijn verjaardag al jaren niet meer fatsoenlijk gevierd had, dus ik was wel toe aan een feestje.
We hebben een prachtige (en vooral bloedhete!) zondagmiddag uitgekozen om deze mijlpaal te vieren met onze liefste vrienden en familie in de tuin van Anneloes.

Maar een simpel feestje, dat was geen optie. Je wordt maar eens in je leven bachelor of design en dat moest gepast gevierd worden zoals dat professionele designers betaamt. Van photobooth tot caketopper, van gastenboek tot bbq, alles was geregeld!

 

I was not the only one to graduate art school this summer, my bestie Anneloes can call herself ‘bachelor of design’ from now on, too! I was promoted to professional illustrator, whereas she is now officially a spatial designer. Hell yeah!

Of course, we had to celebrate this together. I hadn’t celebrated a proper birthday party in years, because my house is pretty tiny, so you could say I was in for throwing a nice graduation bash!

We picked out a wonderful (and very HOT) sunday-afternoon to celebrate our accomplishments with our friends and family in Anneloes’ back yard.
But a simple party was out of the question. You only become bachelor of design once so we had to celebrate like professional designers should; with a photobooth, caketoppers, guestbook, bbq and much, much more!

1

1a

2
1c

 

Het beste van de Photobooth:
The best of the photobooth:

3

 

Naast dat we veel gefotografeerd hebben deze dag wilde ik eens aan de slag met het maken van een ‘aftermovie’. Soms geeft bewegend beeld nu eenmaal een betere indruk dan alleen foto’s. Het maken en monteren van videomateriaal is behoorlijk nieuw voor me, dus vergeef me eventuele (technische fouten), het is een leerproces.

Besides taking loads of pictures I wanted to try making an aftermovie of our party. Sometimes, pictures just can’t tell it all, so that’s why I decided to shoot some video material as well. Now please keep in mind that I am pretty new to the whole video-making thing (steady hands…I think not), so please forgive me if it doesn’t look as cool as professional aftermovies, it’s all part of the learning process.

The song in this video is ‘Dreaming’ by Smallpools.

Afstuderen deel 4: Once Upon A Thing // Graduation part 4: Once Upon A Thing

1
Toen ik nog een klein Vera-tje was was ik ervan overtuigd dat spullen gevoel hadden.
Als iemand tegen een tafeltje schopte dan dacht ik dat het tafeltje pijn had. Snoepjes die er schattig uitzagen at ik niet op want dat vond ik zielig. En wanneer ik in de speelgoedwinkel stond te brullen omdat ik een teddybeer wilde maar deze niet kreeg dan wist ik zeker dat die beer ‘s avonds zat te huilen omdat ik hem niet mee naar huis had genomen.

Dat was nogal een karaktertrek.
Vandaag de dag heb ik dit idee nog steeds, maar gelukkig in een wat genuanceerdere vorm. Ik vond mijn afstuderen een mooie gelegenheid om iets met dit idee te doen.
Want nog steeds heb ik het idee dat objecten gevoel hebben. Vooral oudere objecten hebben een verhaal wat ze zelf niet kunnen vertellen omdat ze nou eenmaal geen mond hebben gekregen.
Vaak zitten ze van generatie op generatie in een familie en ze maken zo vanzelf onderdeel uit van deze familie. Naar mijn mening vinden ze dat prachtig. Ze kunnen dit alleen niet laten blijken.

Daarom heb ik als illustrator de waardige taak op me genomen om hun verhaal te vertellen. Ik heb dat gedaan naar aanleiding van een oude stoel die van alles heeft meegemaakt in onze familie; oma knoeide er altijd koffie op, het was de favoriete slaapplek van de poes. Het was papa’s vaste stoel om de krant op te lezen en ik liet mijn creativiteit nog wel eens de vrije loop door erop te tekenen (sorry, stoel…). Ik heb illustraties gemaakt in de vorm van een familiestamboom. Elk van de portretten van de familieleden bevat een anekdote die gekoppeld is aan de stoel. Deze illustraties heb ik laten borduren op het stoelkussen en op deze manier heb ik de stoel zijn stem gegeven om zijn verhaal zelf te kunnen vertellen.

When I was a little girl I was convinced that things (or objects) had feelings.
When someone would kick a table, I thought the table was hurting. I refused to eat food that looked cute because I thought I would hurt it. En when I was in a toy store crying my eyes out over a teddybear my mom wouldn’t get me, I was sure that bear would be weeping in the store all night because I didn’t take it home.

That was quite the trait, I must say.
To this day, I still have the idea that things have feelings, but luckily, in a little less dramatic proportions. I thought that my graduation project would be a great opportunity to start working with this idea

The idea that objects has feelings is now sort of limited to old objects that have a story. A story they cannot tell because they were not given a mouth to do so. Often they are part of a family for many generations and so they are becoming a part of the family over time. I think these objects absolutely love that, but they cannot show it.

That’s why I, being an illustrator, took the job of telling their story happily. In this project, I told the story of an old chair that’s been through a lot in our family; Gran used to spill coffee allover it, it was the cat’s favorite place to sleep. Dad always read the paper in this chair, and I happened to let my creativity on the loose by drawing on it (sorry, chair…). I made the illustrations like they were a family tree; each of the portraits of the family members contains an anecdote that has a link to the chair. I had these illustrations embroidered onto the chair’s seat-pillow and by that, I have given the chair it’s voice to tell it’s story himself.

2

3

 

Afstuderen deel 3: Scriptie // Graduation part 3: Thesis

2

Afstuderen aan de kunstacademie bestaat helaas niet alleen uit het maken van twee bijzondere projecten. Het bestaat ook uit het doen van een onderzoek en het schrijven van een verslag hiervan. Ik houd van schrijven, ik houd (zacht uitgedrukt) niet zo van onderzoek doen. Waarom niet? Omdat ik graag dingen maak vanuit een gevoel, een verlangen, niet vanuit een lang doordacht concept. Ik ben van mening dat goed werk niet altijd een sociale lading of gedachtegoed hoeft te hebben. Kunst en illustraties kunnen ook gewoon een esthetische functie vervullen. Bot gezegd; ik maak graag dingen die mooi zijn en dat vind ik belangrijk. Een gedachte of concept erachter is niet noodzakelijk, maar als het er is dan is dat mooi meegenomen.

Desalniettemin had ik voor mijn ‘Mein Utopie’ project een concept liggen van het formaat van een baby nijlpaard; iets waar ik niet omheen kon. Ik kon Hitler zijn biografie niet herschrijven zonder onderzoek te doen naar de levensvatbaarheid van mijn utopische idee dat hij wellicht een succesvol kunstenaar-in-plaats-van-dictator had kunnen worden. En zo legde ik de fundering van mijn afstudeeronderzoek.

Mijn afstudeeronderzoek bestaat uit vier delen. In deel één deed ik onderzoek naar hoe kunst mensen ‘op het rechte pad kan houden’, hoe kunst (en dan bedoel ik het vermogen van een persoon om zich artistiek te uiten) als uitlaatklep kan dienen om emoties te ventileren en hoe het een vorm van traumaverwerking kan zijn.

In deel twee heb ik case studies gedaan waarin ik onderzocht heb hoe gevestigde kunstenaars die vanuit een trauma werken dit precies aanpakken en of er esthetische overeenkomsten zijn in hun werk.
In deel drie heb ik een soortgelijke case study gedaan, maar dan naar mezelf. Ook ik werk weleens vanuit een trauma, maar niet eerder heb ik me verdiept in hoe ik dat zelf precies aanpak.

Het laatste deel bestaat uit een beeldonderzoek. In dit beeldonderzoek maakte ik de schilderijen die Adolf Hitler gemaakt zou kunnen hebben als hij een succesvol kunstenaar was geworden. De gedachte achter zijn schilderijen is voortgekomen uit de andere delen van mijn onderzoek en is als volgt; Adolf Hitler heeft een jeugdtrauma overgehouden aan zijn vader, die hem en zijn moeder mishandeld zou hebben. Als gevolg hiervan produceert Hitler enkel en alleen portretten van zijn vader, waarin hij zowel zijn binnen- als buitenkant vastlegt. Deze manier van werken is geinspireerd op die van Francis Bacon; één van de case studies uit het tweede deel van mijn onderzoek.
De uitkomsten van dit onderzoek resulteerden in een boekje (met vooral heel veel tekst) en een serie schilderijen.

Graduating art school does (unfortunately) not only consist of creating two special projects. Another important part of being able to graduate is writing a thesis. I love writing. I love doing research a little (actually, a lot) less. You’re asking why I don’t like doing research? Well, that’s because I like creating things that sprout from feelings, or a desire. Not from loooooong concepts nobody will understand at first glance. In my opinion, a concept or story does not necessarily make a work of art better over a work that doesn’t have one. Art, and in this case illustrations, are good enough when they’re just ‘being pretty’. But that’s my opinion.

For my ‘Mein Utopie’ project, I had a concept the size of a baby hippo nonetheless so there was no avoiding ‘the-story-behind-it’ this time. I was not able to re-write Adolf Hitler’s life story without investigating if there even was the slightest possibility my thoughts about his life might ever have come true; that he might have been an artist instead of the monster he has become in real life. This formed the foundation of my thesis.

My thesis consists of four parts: In the first part, I researched if art really can keep people ‘on the right track’, how art (and by ‘art’ I mean the ability of a person to artistically express himself) can be a vent for emotions or a way of dealing with personal trauma.

In part two I did some case studies in which I researched the artistic careers of established artists who try to process personal trauma through their works of art. (I hope I’m saying this right in English, I’m not absolutely sure about it). I investigated how exactly they do this and how this is visible in their work.
The third part is another case study, which is about me. I know I sometimes work from a personal trauma, but I never really gave thought about how I tend to do this. I researched that in this chapter, so now I do know.

The fourth and last part of my thesis is an image study in order to investigate what kind of work Adolf Hitler would have made, had he had the artistic career that I have given him. In this chapter, I made his paintings for him. The idea behind these paintings is this: Adolf Hitler tries to deal with a personal trauma he had, caused by his father who was abusive towards him and his mother. Due to this trauma, Hitler painted only portraits of his father during his career as a painter. Portraits in which he portrays his father’s outside features as well as his inside ones; his character. He captures this all in one image. This way of dealing with trauma and making paintings is inspired by Francis Bacon, who happened to be one of the case-study artists of chapter two and is one of my biggest heroes.

This thesis resulted in a book (with loads and loads of text) and a series of paintings.

3

 

(Dutch only)

Niet zomaar een nieuwsbrief! Iedere maand krijg jij de leukste roundup van alles wat er in en rond mijn bedrijf gebeurd is rechtstreeks in je mailbox. Maar je vindt ook regelmatig gratis downloads, speciale lezerkortingen en achter-de-schermen materiaal in mijn nieuwsbrief. Schrijf je hieronder in: